¨Η πιό ένοχη απόλαυση της φετινής διοργάνωσης¨ περιγράφει το επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ τις μεταμεσονύχτιες προβολές του τμήματος Round Midnight.

Έτσι ένοιωθα κι εγώ στο πρώτο μου βιντεοκλάμπ, αρχές δεκαετίας 90 όταν έριχνα κλεφτές ματιές πέρα από την πατρική επιτήρηση στις κασέτες τρόμου που ήταν προκλητικά τοποθετημένες δίπλα από τα παιδικά.

Τα θρίλερ ήταν το είδος που με έκανε ν΄ασχοληθώ και ν΄αγαπήσω τον κινηματογράφο. Πριν την έκρηξη του ίντερνετ και των torrents, η πορεία που έκανε μια ταινία μέχρι να συναντηθεί με το (ελληνικό) κοινό χρειαζόταν συνήθως αρκετούς μήνες, μέσα στους οποίους μεγάλωνε ο μύθος της και οι προσδοκίες γι΄αυτό που θα ερχόταν συνήθως απ΄την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Συνήθισα να περιμένω μια εβδομάδα για ένα επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σειράς αλλά όταν έφτανε η ώρα, αυτό το μισάωρο ήταν τόσο μαγευτικά ιδιαίτερο που αυτόματα ξεχνιόταν η 7μερη προσμονή. Με ευχαριστούσε τόσο πολύ όταν το μοναδικό σινεμά της επαρχίας που μεγάλωσα έφερνε κάποια ταινία που μ΄ ενδιέφερε ή όταν στο κυριακάτικο τηλεοπτικό πρόγραμμα της εφημερίδας εντόπιζα Round Midnight πρεμιέρες εμπορικού χόλιγουντ και παλιά και νέα διαμάντια στα κρατικά κανάλια. Είναι λίγο φετιχιστικό να γίνεται μια προβολή ένα event από μόνο του και σίγουρα ούτε εφικτό είναι ούτε και αυτοσκοπός.

Δεν ¨κατεβάζω¨ – φυσικά κι έχω δει αρκετές πειρατικές. Όχι τόσο πολύ από ιδεολογία, περισσότερο από τον τρόπο που έμαθα να ¨συναναστρέφομαι¨ χρονικά με τις ταινίες, και την ικανοποίηση του ¨ψαξίματος¨. Αναγνωρίζω ότι το τοπίο έχει αλλάξει σε τεράστιο βαθμό και θα γίνει ακόμα πιο ωφέλιμο για την θέαση στο σπίτι και στο εδώ και τώρα και μάλιστα σε παγκόσμιο timing για τις κυκλοφορίες σειρών και ταινιών.

La casa dalle finestre che ridono

Όσο μπορώ να βρίσκω όμως ακόμα την μαγεία της γνωριμίας και της εξερεύνησης με τις ταινίες θα το κάνω.

Πριν λίγα χρόνια είχα ακούσει τον τίτλο μιας ιταλικής ταινίας τρόμου: ¨Το σπίτι με τα γελαστά παράθυρα¨. Τί αριστουργηματικός τίτλος! Δεν χορταίνω να τον διαβάζω, να τον λέω και να τον γράφω. ¨Το σπίτι με τα γελαστά παράθυρα¨. Ήθελα να την δω κάποτε οπωσδήποτε. Δεν την έψαξα ποτέ είναι αλήθεια όμως ο θεός του σινεμά είναι μεγάλος και εκστασιάστηκα όταν την διάβασα στο πρόγραμμα των φετινών μεταμεσονύχτιων προβολών.

Δεν μ΄ενδιαφέρει αν θα μ΄αρέσει ή αν θα φύγω μετά το πρώτο 20λεπτο. Ψάχνοντας το τρέιλερ βρήκα ακόμα και ολόκληρη την ταινία στο youtube, πράγμα φυσιολογικό με βάση την ηλικία της και την cult φήμη που απέκτησε το ιταλικό σινεμά τρόμου. Αλλά το συναίσθημα του να γίνεται και πάλι η συνάντηση με μια ταινία γεγονός από μόνο του είναι ασύγκριτο.

Και ανυπομονώ να έρθει η ώρα για τις κοινές, απενεχοποιημένες εμπειρίες με τους υπόλοιπους θεατές και των υπόλοιπων τμημάτων του Φεστιβάλ αλλά πολύ περισσότερο του Round Midnight.

Πρόγραμμα προβολών μεταμεσονύχτιων προβολών: Round Midnight

57ο ΦΚΘ – Φωτογραφίες