Σε όλους τους χώρους του φεστιβάλ θα δείτε να περιφέρονται νεαρά ως επί το πλείστον παιδιά με κόκκινα μπλουζάκια. Άλλοτε κάθονται πίσω από κάποιο γραφείο, άλλοτε τρέχουν πάνω κάτω στους διαδρόμους και άλλοτε περιμένουν υπομονετικά μέσα στις κινηματογραφικές αίθουσες, για να βοηθήσουν τους επισκέπτες να βρουν τις θέσεις τους. Είναι οι εθελοντές του Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Εκτός από τα κόκκινα μπλουζάκια έχουν και ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό: το χαμόγελο. 

Όλοι διακρίνονται από μία απίστευτη ευγένεια και προθυμία να εξυπηρετήσουν ακόμη και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Και όλο αυτό με πραγματική χαρά και καλή διάθεση.  “Το Φεστιβάλ είναι μία πολύ μεγάλη γιορτή για την πόλη μας και καταφέρνει να αλλάξει για λίγες μέρες την ατμόσφαιρα, αλλά και τη διάθεσή μας.”, μου λέει ο Νίκος που εργάζεται για πρώτη φορά εθελοντικά. Όταν τον ρωτάω γιατί το κάνει αυτό με κοιτάει για μια στιγμή απορημένος. “Είναι πολύ όμορφο να είσαι ένα κομμάτι αυτού και πολύ ωραίο το συναίσθημα της προσφοράς.”, μου απαντάει μετά από λίγο.

Μένω για λίγη ώρα και τους παρατηρώ. Πίσω από ένα σταντ στην είσοδο σε μία από τις αποθήκες του λιμανιού στέκονται τέσσερα παιδιά. Οι κινήσεις τους είναι γρήγορες, οι απαντήσεις και οι πληροφορίες που δίνουν στους επισκέπτες άμεσες και κατατοπιστικές. Παρ’ ότι έχει πάρα πολλή κίνηση και ο κόσμος δεν σταματάει στιγμή να ρωτάει ή να χρειάζεται κάτι, εκείνοι δεν χάνουν ούτε την υπομονή αλλά ούτε και τη διάθεσή τους. Μάλιστα βρίσκουν χρόνο να κάνουν και πλάκα μεταξύ τους. Αν ήμασταν την τηλεόραση θα έλεγαν “περνάμε καλά στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει προς τα έξω”. Μόνο που εδώ ισχύει.

Η Ειρήνη συμμετέχει για δεύτερη συνεχή χρονιά ως εθελόντρια στο Φεστιβάλ και δεν έχει σκοπό να σταματήσει σύντομα την προσφορά της στην διοργάνωση. “Έχεις δει μία κυρία μεγαλύτερης ηλικίας με άσπρα μαλλιά, που είναι εθελόντρια;”, με ρωτάει. “Αυτό θέλω να κάνω κι εγώ!”

Βλέποντας τους εθελοντές να εργάζονται σε αυτούς του γρήγορους ρυθμούς αναρωτιέμαι αν τους μένει καθόλου χρόνος να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα. Η Ειρήνη μαθαίνω ότι μπόρεσε να δει πέρσι δώδεκα ταινίες και για φέτος έχει βάλει τον ίδιο στόχο.

Ένας φαινομενικά μικρός αριθμός σε σχέση με το πλούσιο πρόγραμμα, το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ. Αν πάλι δυσκολεύεστε να αποφασίσετε, μπορείτε πάντα να ρωτήσετε ένα χαμογελαστό παιδί με κόκκινο μπλουζάκι.